My 2011-2012 Vacation

January 15, 2012, first day ko sa trabaho after my vacation. First day din ng work for 2012. I feel like I’m starting again. Di ko alam kung saan magsisimula. Even my colleagues are giving me the works and stuff to be done, walang gana talaga magtrabaho. What I just wanted to do is think and reminisce the moments of my vacation. That’s why I decided to do this blog.

December 23, 2011. Alas! The day has come. After the stressful days of December, my vacation has finally arrived. At last, makakawala na ako sa nakakapagod at talagang nakakadrain na trabaho (it was really obvious. I lose weight and fats) even just for 21 days. On my mind, I will really make this vacation enjoyable and fun. And I did it.

taken at Abu Dhabi International Airport

6 hrs stand by sa Doha International Airport (with Tata Marcelo)

waiting to be opened

Ang dami naming mga first time ngayong bakasyon. First time ng family namin to be reunited on Christmas and New Year. Walang sisidlan ang saya namin na kumpleto kami this Noche Buena kahit may jetlag pa.

Happy Noche Buena by Donato Family

Happy Christmas by Javier Family

First time ko rin na makita in person ang dalawa kong cute at makulit na pamangkin na talagang todo kong namiss, namimiss at mamimiss. Masaya makipagkulitan at makipaglaro sa dalawang koreana este Pilipina na pala.

with Choi, Karram

with Choi, Kayeon

Makukulit kong pamangkin

at SM City Pampanga

Kayeon and Karram with Winnie the Pooh

First time namin pumunta sa Puerto Galera. Spending 3 days and 2 nights sa mala-Boracay na beach, magsnorkeling, island hopping at falls hopping. Sayang at di kami nakapagbanana boat which is one of my itineraries.

My Family in Puerto Galera

snorkeling activity

Fall hopping (at Tamarraw Falls)

as shown in the photo

 First time din namin magkakapatid na magpabraid ng buhok (1 day lang tinagal masakit na kasi sa anit). Dahil na rin sa udyok ng kapatid ko, tinry naming na magmukhang Allen Iverson even just for 1 day.

Tatlong alagad ni Iverson 

First time namin na magzipline. Nakakatakot sa umpisa pero kalaunan you will enjoy it at background mo pa ang scenic view ng taal volcano.

Fly high mga sisters ko

Hindi ako si Darna

First time kong maligo sa batis at sa tanawan falls (kahit 2^nd time ko nang pumunta sa Dingalan, Aurora). Though malayo-layo ang lakarin patungo sa falls, pagdating naman duon sulit ang malamig at malinaw na tubig.

Pang magazine ang mga pose- wet look

Donato in Dingalan, Aurora

First time ko na pumunta sa Star City. Together with my Amazing friends, we conquered Star City. Sayang lang at di maganda ang panahon that day kaya sarado ang mga outdoor rides.

Jumping Stars in Star City

Amazing in Star City

 I have also time to meet and bond again with my friends from Qatar. Kuya Nonie, Kuya Junart and I met in Mall of Asia and played our favorite sports, BOWLING.

with kuya junart (in yellow shirt) and kuya nonie (in green shirt)

while waiting in our turn... Bowlingan na!

Bago ko tapusin ang maliligayang araw ng aking bakasyon, nagkaroon ako ng moment to bond one more time with the “Magnetic  5” girls. I joined Nami and Thel to go to Cavite for Nami’s gown fitting. Sayang talaga at hindi ako makaka-attend ng kasal nilang parehas. Anyway, it is fair for both girls kasi wala ako naatenan any of their weddings (hehehe). Then, we went to Boni to have our lunch together with Dai.

lunch with the magnetic 5 girls 

To sum up these experiences, I can conclude that this year’s vacation is more than fun and enjoyable. It has full of happiness. A vacation worth remembering. That is why HS (Homesick) strikes me again. 

Half Time Report

Haaayyy, ang bilis ng panahon. Mantakin mo nakakalahating taon na ako dito sa  Abu Dhabi (AUH). Ang tagal na rin bago ako nakapagpost sa blogsite ko (madalas kasing sipagin magtype at magbukas ng blog). Anyway, gusto ko lang ibahagi ang mga highlights ng aking 6 months stay dito sa AUH.   Parang pagnanunuod ako ng basketball  sa TV, may mga report sila about sa mga nangyari nung 1^st half ng game.

Highlights:

• Bagong project, bagong bansa, bagong work description. Kung dati sa office lang umiikot ang trabaho ko, ngayon pati sa site nag fufull time na rin. Ako ang kauna-unahang QC Inspector sa company namin. Expected na ikaw magpapasimula ng lahat ng inspection. Kailangan maganda ang impression ng client. Anyway, maganda naman ang resulta nang unang inspection and hopefully magpatuloy pa hanggang matapos ang project. Sa ngayon 3 na kaming QC Inspector at medyo gumaan na rin ang load ng trabaho.

A construction worker

• Di na bago sa akin ang mga documents at sangkaterbang paper works (gamay ko na from the previous projects na napuntahan ko). Ang bago ay ang magbilad sa araw, litro-litrong pawis ang tumagas sa katawan at ang magpulbos ng mga pinong buhangin na tinatangay ng hangin. Ito ang buhay sa gitna ng disyerto. Mapalad pa ako at hindi katulad sa Qatar ang klima dito. Maghumid man sandali lang at hindi buong araw.

Our Safety Officer Norman and I

My Workplace

• Tatlong buwan ang inabot bago ako makaluwas ng siyudad. Una, transportation means. From our camp to AUH,  1 and half hours ang biyahe. Medyo mahirap dahil hindi aircon bus ang issue ng company. Expected medyo mainit ang biyahe. Pangalawa, instead na 1 hour or less  lang ang biyahe, nadagdagan pa ito ng kalahati dahil sinara ang kalsada na papalabas malapit sa main road which is approximately 800 meters lang ang layo. Hays, pasakit talaga… 

ang grupo sa AUH

• At last nakapunta rin ng Dubai. Isa sa mga pangarap ko ang makapunta sa Dubai. Dati hanggang airport lang ako (pero airport pa lang outstanding na, babalik-balikan talaga). Kaya pag uuwi ako ng Pinas request ko emirates ang eroplano na sasakyan ko (may stop over sa dubai at shopping galore pa sa duty free). Dubai Mall ✔Burj Khalifa ✔Jumeira Open Beach ✔Palm Jumeira ✔ Burj Al Arab ✔Dubai Aquarium and Aquatic Zoo ✔… Eto pa lang ang mga lugar na napuntahan ko and many more to come sa second visit ko dun.  

background ko pa ang Burj Khalifa Tower

• 6 Months x 30 days equals 180 days.  180 movies na rin ang napapanuod ko. Almost every night pagkagaling sa trabaho at kumain ng hapunan, nakaharap na sa laptop at nanunuod ng movie. Hindi man ako makapanuod ng ilang gabi, pagdating ng Friday kundi 3, 2 movies ang napapanuod ko. Napupunan ang mga gabi na bakante. Hehehe... 

•  At syempre nasa  bagong project ako d2, dapat may project din ako sa Pinas. My prayer hanggang sa matapos ko ang kontrata ko dito ay matapos ko rin ang proyekto ko sa Pinas. Masilayan ko man lang ang pinaghirapan ko sa abroad.

6 months to go tapos na ang one year contract ko. And definitely maybe magrecontract pa ako hanggang sa matapos ang project na ‘to. Ito ang pioneer project ko as a QC Inspector at kacareer-in ko na ‘to. Let God continuously be with me with His guidance and mercy. So help me God!

REACTION PAPER

I can still remember nung highschool days ko na everytime may ipapanood sa amin na movie ang teacher namin o kaya naman may ipapabasa sa amin na book or novel lagi nang kadugtong non ang REACTION PAPER. that time hindi pa ako mahilig magbasa at tamad pa ako na paganahin ang utak ko para sa isang bagay na di ko gusto (most na pinapanood nmn sa amin ay hindi ko genre). Pero ngayon, habang naaadict ako sa panonood ng mga movies (in any genre) at habang pinapawi ko ang mga boring moments ko dito sa bahay, hindi ko mapigilan ang sarili ko na magreact sa mga palabas na pinapanood ko (about sa cinematography, sa flow ng story, sa mga characters, sa mga effects, etc) na dala ko hanggang sa pagtulog maging sa panainip, hay! Siguro kung ibabalik ko ngayon ang high school days ko at magpagawa ulit ng REACTION PAPER ang teacher namin baka hindi lang 1 intermediate pad ang magagawa ko at hindi lang 300 words baka a thousand words ang mailagay ko. =)

ERCC Faculty Reunion 2011 and Sir Elger’s Wedding.

It was Jan. 2, 2011. 2^nd reunion with my ERCC Faculty: Ma’am Tracy, Sir Rowell and Jonah. Sayang at kami lang ang nakapunta. Parang kami-kami rin yung magkikita-kita kung natuloy ang pag-attend naming LAHAT sa kasal ni Sir Elger. I wonder? Kami lang ba talaga ang hindi busy at laging may free time pagdating sa reunion or sadyang kami lang talaga yung mga taong hindi mapirmi sa mga bahay-bahay namin… hehehe… (beep beep po sa mga masasagasaan).

And speaking of kasal ni Sir Elger (patalastas lang, maikwento ko lang), nakakatuwa talaga ang experience na ito. Thru FB, ininvite kami (Me and Jonah) ni Ma’am Tracy na umattend sa kasal ni sir Elger last Dec. 4, 2010 sa may Divine Mercy. We all agreed to see each other sa SM Marilao at 1pm. Ang mali lang namin, hindi namin kinuha ang mga contact number ng bawat isa. Ako, dahil kadarating ko lang galing Qatar kabibili ko lang ng bagong sim while Jonah, may bagong cellphone ang lola kaya wala rin siyang number ng mga co-teachers namin. Clueless tuloy kami ni Jonah where exactly sa SM Marilao kami magkikita-kita. We first went to Pizza Hut near the entrance and tried to search for our co teachers (dami kasi tao that time, Christmas shopping kasi). Then we decided to go to the department store to buy our gift. We roamed again just in case makasalubong namin sila. But no signs of them. And it was already 2:30pm, naisip namin baka nandun na sila sa Divine Mercy.  Pagdating namin sa Divine Mercy, sobrang hiyang-hiya kami ni Jonah dahil tapos na ang wedding ceremony picture taking na. At sinipat namin ang area kung nandun ang mga dapat na kasama namin. Pero bigo kami dahil kahit isa wala kaming kakilala (bukod kay sir elger). Isa lang ang nasa isip ko nung panahon na iyon. Mukhang inindyan kami ng mga kasama namin. Nahihiya kami kasi wala man lang kaming invitation pero nandun kami sa kasal (may regalo naman). Gusto na naming magbackout ni Jonah pero nilakasan na lang namin ang aming mga loob. Di rin namin alam kung saan ang reception. Baka kasi RSVP at wala kami invitation tsugiin kami sa may gate pa lang. Dahil malakas naman ang loob ng kasama ko, walang patumanggang nilapitan niya yung groom at tinanong kung nakita niya sina Ma’am tracy (di man lang binati o kinongratulate man lang muna yung kinasal). Pero dahil dun winner si Jonah kasi pinasabay kami ni sir Elger dun sa jeep na magdadala sa amin sa reception. Dun na din namin nalaman na sa may Pandi pa pala ang handaan (kamusta naman yun from Divine Mercy, Marilao to Bunsuran, Pandi, ilang bundok at dagat ang pagitan). Dahil sa malayo pa ang lalakbayin namin, wala kaming ginawa ni Jonah sa sasakyan kundi mageavesdrop sa mga kwentuhan ng mga classmates ni sir elger. Dahil sa matalas naming mga tainga, nalaman namin kung saan unang nagkita si groom at si bride at kung bakit sa Divine Mercy sila kinasal at kung bakit nagpakasal agad sila. Dun din namin natuklasan kung saan ang honeymoon. At marami pang iba. Dagdag pa nyan, naligaw pa kami. Instead na nag left turn kami, si manong driver nag right turn. Comedy talaga ang travel namin na yun. Hanggang sa makarating din kami at last sa reception at idaan na lang sa kain ang lahat.

Back sa reunion. Nagkita-kita kami sa aming official rendezvous, ang SM Marilao, pero this time exact na ung place sa may Pizza Hut at 2pm. Kinuha na rin namin ang contact numbers ng bawat isa. We’ve already learned from our mistakes. Lakad-lakad, kamustahan, kwentuhan ng mga buhay-buhay. Nagyayaya si Jonah na manuod ng sine (Tanging Ina, last na’to) kaya lang ayaw sumama ni sir rowell sa kadahilanang hindi siya nanunuod ng mga ganung genre ng pelikula. Sa madaling salita na-spoil ang “movie crave” ni Jonah. 

Dahil hindi na tuloy manuod ng sine, naghanap na lng kami ng pwedeng kainan.Dahil ako ang MAJOR SPONSOR ako ang humanap ng place. Napili ko ang Yellow Cab kaya lang natuklasan namin na wala na palang Yellow Cab sa SM Marilao. Kailan pa? So we look again for another place. Doon na lang sana sa dati naming pinag reunionan, sa Pizza Hut, kaya lang waiting pa kami. So we look for another place at napadpad kami sa Shakeys. Syempre di mawawala ang picture picture. Thanks kay Rowi, ung crew na kumuha ng order namin at nag picture din sa amin. We order 1 large Manager’s Choice Pizza, 1 Spaghetti Platter, Chick’n and Mojos, Garlic breads and 1 pitcher of iced tea. Mukhang nabusog naman ang lahat (I hope so, si sir rowell ang umubos ng chicken dahil di ko na pinapansin ang manok ngayon).

Jonah and Sir Rowell (XL sa kabilang side ng table)

Ma'am Tracy, wag mong ituloy yan wala nang magbabayad ng food.

Four of us sa Shakeys SM Marilao

kabilang side naman

ERCC Faculty Reunion 2009 with Sir Jonel and Sir Elger

Nakakatuwang experience namin dun, isang crew ng Shakeys ang lumapit sa table namin at may inaabot na bill plate na may laman na pera (I think sukli yun) at receipt… At sa di kalayuan (sa may bandang kaliwang bahagi ng aking inuupuan, mga 6 inches ang layo) may bumulalas (mataray ang dating), “We haven’t paid yet!”  Winner ang lola mo sa pagkakasabi  nyang yun. Mukhang napahiya slightly yung crew kaya nagsorry na lang. Ang saya pala kumain sa Shakeys, hindi ka pa nagbabayad may sukli ka na agad. At si sir rowell mayroon nang binibida. On the spot, pinost agad sa FB ang punch line! At walang tigil na tawanan at tuksuhan ng nangyari. Sinamahan namin si sir rowell na  hanapin sa Watson ang isang whitening soap (pinabibili “daw” ng nanay niya) pero bigo kaming mahanap. Si mam tracy di pumayag sa pagbanat, “baka naman PPPPPPerla lang ang hinahanap mo?” at sangkatutak na tawanan ulit at picturan.

picture picture

picturan ulit

Before kami magpaalam sa isa’t isa, napagkasunduan na ulitin ang bonding (I ready agad ang next bonding installment, PART 2). Si sir rowelll magdadala daw ng munting souvenir from their bottled handicrafts. Syempre hindi na ako ang MAJOR SPONSOR (ipasa naman sa iba). Wala pang date but we’ll talk about it later. Si mam tracy nauna na nang lumabas sa SM dahil may curfew daw cya. Si sir rowell nag try na pumila sa cdr-king at kami naman ni Jonah nagtry for our luck sa sinehan mapagbigyan lang ang movie crave nya but sad to say hindi naging successful dahil standing room na ang available at matagal pa ang next show. So we decided na umuwi na lang.

That’s it… to be continued pag natuloy ang part 2 ng ERCC bonding/ reunion.

Let it be the ONE...

It's 1-1-11 (Jan. 01, 2011): ONE of a kind, the ONE(year) I'm waiting for, maybe someONE will come in my life (may ganun?!). Basta ONE!

Ang bilis talaga ng panahon. Parang kailan lang ng dumating ako sa qatar at icelebrate ko ang pasko at bagong taon sa pangalawang pagkakataon na malayo sa pamilya ko. Pero eto ako ngayon kasama na ang pamilya ko dito sa Pilipinas masayang sinasalubong ang bagong taon. Di man kami kumpleto (ang pamilya nila ate pati si nanay nasa korea) pinilit pa rin naming maging masaya. Payak man ang aming handa basta may pagmamahalan at pag uunawaan ay ok na ok na.

Christmas Eve (Dec. 25, 2010)

Medya Noche 2011

Ang aming payak na handa.

Naging maganda sa akin ang taong 2010 at nageexpect ako na mas maganda ang mangyayari sa akin ngayon taon.

In Christ Alone

I just want to share this song I repeatedly play on my mp3 player. This song really touches my heart and reflects how great and good our God is and how I am not worthy of His mercy. Even I gain all the honor of this world, they are all in vain in the presence of God. (di ko mapigilan tumulo ang luha ko pag pinakikinggan ko'to)

Artist: Brian Littrell
Song: In Christ Alone 

Lyrics:

In Christ alone will I glory
Though I could pride myself in battles won
For I’ve been blessed beyond measure
And by His strength alone I’ll overcome
Oh, I could stop and count successes like diamonds in my hands
But those trophies could not equal to the grace by which I stand

Chorus:
In Christ alone
I place my trust
And find my glory in the power of the cross
In every victory
Let it be said of me
My source of strength
My source of hope

Is Christ alone

In Christ alone do I glory
For only by His grace I am redeemed
For only His tender mercy
Could reach beyond my weakness to my need
And now I seek no greater honor in just to know Him more
And to count my gains but losses to the glory of my Lord

Chorus:
In Christ alone
I place my trust
And find my glory in the power of the cross
In every victory
Let it be said of me
My source of strength
My source of hope

Not A Farewell Speech

Eto yung dapat na ipopost ko sa note ko sa fb nung oras na paalis na ako sa Qatar. Dahil na rin sa pagiging busy to prepare my departure at sa walang humpay na gala nung nasa pinas na, d ko na siya na post sa FB. Pero di pa naman huli ang lahat. I will paste it as is nung ginawa ko ito before my departure...

Wala akong sariling blog site(maybe i need to create one for myself) kaya dito na lang muna sa FB ko nailalathala ang laman ng aking isip (which Mr. FB always asks, "What on your mind?") at puso.

Ngayon na dumating na ang oras na kailangan ko nang lisanin ang pangalawang bansang luminang sa aking pagkatao. Maraming mga bagay akong natutunan at dapat ipagpasalamat sa mga taong nakasalamuha at naging parte ng aking kasiyahan at kalungkutan, at higit sa lahat sa nag-iisang Diyos na Siyang nagtatakda ng lahat ng bagay sa mundo.

Dalawang taon at kalahating paninirahan at pagtatrabaho sa isang banyagang  bansa ay masasabi kong hindi biro lalo na sa katulad kong sa kauna-unahang pagkakataon lamang makakapagtrabaho malayo sa pamilya, sa mga kinasanayang mga gawain at maging sa mga malalapit mong kaibigan. Kailangan mong lumabas sa iyong “comfort zone” ika nga, para mas lalo kang umunlad at magampanan ang mga responsibilidad na iniatang sa iyo para sa iyong pamilya.

Ang HS o HOMESICKNESS ay pangkaraniwan na sa mga katulad kong OFW. Mahirap labanan lalo na kung magbubukas ka ng FB account mo at tatambad sa’yo  ang mga larawan ng iyong mahal sa buhay na masaya at nagtitipon-tipon sa isang mahalagang okasyon ng pamilya (lalo na kung ang mga pose eh ung iniinggit k p). Pero cyempre kailangan alalahanin ang salitang “sacrifice”. Masaya ka na rin kahit papaano kasi masaya rin sila.

Marami akong alaala na talagang di malilimutan sa bansang ito, hindi ang mga lugar, pasyalan o mga mall na pinuntahan ko kundi ang mga taong naging parte ng paninirahan ko dito lalo na sa aking JILCQ family: Mga ngarag at puyatan moments nung 8^th year anniversary, ang magturo ng Bible School sa mga bata (I could still remember na ako nag-aaral nung bata pa ako), ang JILCQ Music Minsitry Family Al khor Beach Overnight Party (khit taglamig na nung time na un), mga walang katapusang kwentuhan at tawanan ng aking mga ka-brod sa JILCQ Ras Laffan (hanggang sa FB tinutuloy), mga outdoor fellowship, ang music jamming w/ sinigang na hipon fellowship, ang slogan na “EVERYTIME WE MEET, WE EAT” (sira ang dieta lagi, everyday is cheat day) at many to mention pang mga events. 

JILCQ 8th Year Anniversary

JILCQ Music and Arts Fellowship Al Khor beach

kuya junart's birthday sa domino

Ras Laffan and Al Khor Band

Friday Bible school with the kids

Bowling fellowship with the JILCQ Ras laffan

How I long na maibalik ang mga naging masayang samahan natin. But we need to move on with our lives. God has a plan for everyone. Naalala  ko ung line ng hymn ng  aking Alma Mater nung high school  “… Saan man kami ihatid ng Maykapal, Pangalan Mo’y aming itatanghal.” Everyone has its own journey to go through. At kahit saan man mapadpad, I know God will be with us.

Maraming Salamat sa inyo! Till next time we meet… In God’s perfect time.